روش های جراحی جلوگیری از بارداری

روش های جراحی جلوگیری از بارداری

بستن لوله ها يا عقيم سازي توسط جراحي پر طرفدارترين شكل پيشگيري از بارداري در ميان زوجهاي واقع در سنين باروري مي باشد.در سال 1987 مطابق با اظهار انجمن داوطلبان بستن لوله به طريق جراحي نزديك به 976000 عمل بستن لوله در ايالات متحده انجام شده كه 66 درصد آنها روي زنان صورت گرفته است.

تا چندين سال اخير ,بستن لوله در زنان به عنوان يك روش تنظيم خانواده توسط گروههاي مختلف اجتماعي محكوم شده بود. براي مثال تا سال 1969 ,كالج آمريكائي متخصص زنان و زايمان توصيه مي كرد كه هر خانم 30 ساله پيش از بستن لوله ها,بايد چهار بچه سالم داشته باشد. حتي امروزه محدوديتهاي اعمال شده توسط دولت مركزي باعث گرديده كه ناني كه تمكن مالي لازم ندارند از بستن لوله ها بي نصيب بمانند چرا كه ممكن است بودجه سازمان ارائه دهنده اين خدمات قطع شود. اين محدوديتها علاوه بر نسلهاي آينده در نظر نرداني كه آنها را اعمال كرده و ترويج داده اند هم مسخره بنظر خواهند رسيد.

بستن لوله ها در زنان

بيش از 5 ميليون زن در ايالات متحده و در خلال سالهاي دهه 1970 تحت عمل جراحي بستن لوله ها قرار گرفتند . از لحاظ پزشكي , اين عمل را در حين سزارين انجام مي دهند.در زناني كه به صورت واژينال زايمان مي كنند, اوايل دوره نفاس زمان دلخواهي براي بستن لوله هاست. لوله هاي فالوپ به طور مستقيم در زير ديواره شكم قرار داشته و در دسترس هستند كه البته اين حالت به مدت چند روز پس از زايمان وجود دارد.

بنابراين انجام عمل جراحي ساده بوده و نياز به بستري شدن دراز مدت ندارد .وجود تمامي اين عوامل باعث مي شود كه انجام عمل را در اين زمان كم خطر تر از هر زمان ديگر بدانيم.

بستن لوله ها بلافاصله پس از زايمان واژينال ,معايبي به دنبال دارد. از آنجا كه مادر معمولاً چند زاست ,احتمالاً بدون دريافت بي حسي مناسب براي وارد شدن به حفره صفاق زايمان نموده است.به اين دلايل بعضي تمايل دارند كه 12 تا 24 ساعت صبر كنند. براي مثال در بيمارستان پاركلند به منظور كاهش دوره اقامت در بيمارستان ,بستن لوله ها در اوايل دوره نفاس در بخش جراحي مامائي و در صبح روز پس از زايمان صوت مي گيرد. احتمال ايجاد خونريزي پس از زايمان در زنان چند زا بعد از 12 ساعت نخست پس از زايمان , به مقدار قابل توجهي كاهش مي يابد.مسئله ديگر آنكه وضعيت نوزاد را مي توان در چند ساعت پس از تولد بصورت دقيق تري تعيين نمود

بستن لوله ها در دوره نفاس 

نخستين مورد بستن لوله ها در ايالات متحده در بيش از صد سال پيش صورت گرفت كه شامل بستن لوله هاي فالوپ بوسيله نخ سيليك در حد يك اينچي از محل اتصال لوله ها به رحم بود و پس از دومين عمل سزارين مادر صورت مي گرفت . پس از آن ميزان عدم موفقيت بالا به خاطر بستن لوله بدون رزكسيون لوله گزارش شد.امروزه روشهاي متعددي جهت قطع لوله وجود دارند.

روش Irving : احتمال عدم موفقيت در اين روش به كمترين حد مي رسد. همانطور كه در شكل مشخص شده است لوله فالوپ را قطع نموده و از مزوسالپنكس جدا مي كنند تا يك قطعه داخلي از لوله حاصل شود.انتهاي ديستال بخش داخلي لوله را در داخل مجرايي در ميومتر و در قسمت خلفي قرار دادهو انتهاي پروگزيمال بخش ديستال لوله را در درون مزوسالپنكس جا مي دهند.براي انجام اين روش نياز به ميدان عمل بيشتري است.

روش Pomeroy : از ميان تمامي روشهايي كه جهت قطع لوله بكار مي روند,ساده ترين روش Pomeroy مي باشد.تاكيد اصلي در اين روش بر استفاده از نخ كاتگوت ساده براي بستن لوله تا شده مي باشد زيرا كه اساس اين روش بر پايه جذب فوري نخ و جدا شدن انتهاهاي بريده لولهاست.

روش Parkland : اين روش در سالهاي دهه 1960 در بيمارستان پاركلند ابداع شد.در اين روش بر خلاف روش pomeroy ,از نزديك شدن دو انتهاي بريده شده لوله فالوپ جلو گيري مي شود.(شكلc 1-62 ).يك برش شكمي كوچك در زير ناف ايجاد مي گردد.بوسيله كلامپ Babcock بخش مياني لوله را مشخص مي نمايند تا بتوانند فيمبريا را در بخش ديستال بطور مستقيم مشاهده كرد.اين عمل سبب تشخيص ميان ليگامان گرد وبخش مياني لوله فالوپ مي شود .هر گاه لوله فالوپ بطور سهوي پائين بافتد ,مي بايست عمليات شناسايي اوله را مجددا وبطور كامل اجرا نمود