مبانی نظری و پیشینه پژوهش تغییرات کاربری اراضي شهری

مبانی نظری و پیشینه پژوهش تغییرات کاربری اراضي شهری
دارای 54 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

2-1. مقدمه
2-2. تاریخچه کاربری اراضی
2-3. کاربری اراضی چیست
2-4 عدالت اجتماعی در مطالعات شهری-جغرافیایی
2-5 نظريه عدالت اجتماعي در جغرافيايي شهري
2-6. نقش عدالت اجتماعی در توسعه شهری
2-7. برنامه ریزی کاربری اراضی شهری
2-8. تعريف و ويژگي هاي رشد هوشمند
2-9. انواع كاربري اراضي شهري
2-10. كاربري زمين شهري
2-11. زمين از ديدگاه توسعه ي پايدار شهري
2-12. كاربري زمين و برنامه ريزي شهري
2-13. كاربري زمين در طرح هاي توسعه ي شهري ايران
2-14. استانداردهاي كمي شهر سازي
2-15 ديدگاه هاي نظري كاربري اراضي شهري
2-16 پیشینه تحقیق

2-1) مقدّمه

پس از انقلاب صنعتي، به دليل عوارض ناشي از رشد شهرنشيني درغرب مانند تمركز جمعيت، اشغال اراضي جديد، توسعه حمل ونقل ماشيني و... ضرورت هاي جديدي در مورد نحوه تقسيم اراضي شهري به وجود آمد. نخستين اقدام ها در زمينه تفكيك اراضي مربوط به تدوين مقرراتي براي تقسيم زمين بود كه بيشتر جنبه مهندسي و تدوين مقررات ثبت املاك داشت، ولي به تدريج با اهداف اقتصادي، اجتماعي و اصول برنامه ريزي همراه گرديد.
 استفاده صحيح و آماده سازي زمين، هدف اصلي برنامه ريزي كاربري زمين است. هرچند اين برنامه ريزي اثرات اجتماعي واقتصادي ، پايه اطلاعاتي برنامه ريزي كاربري زمين است، ليكن برنامه ريزي كاربري زمين، ابتدا به محيط فيزيكي مربوط می شود و به مكان يابي فعاليت هاي صنعتي، مسكوني، ارتباطي و... در ارتباط بايكديگر مي پردازد(دلاور، 1384 : 18).

 موضوع زمين و چگونگي استفاده از آن همواره موضوع و بستراصلي برنامه ريزي شهري بوده و در حقيقت سرنوشت نهايي طرح توسعه شهري را چگونگي مداخله و نظارت بر نحوه استفاده از زمين رقم مي زند و همواره يكي از مسايل اجتماعي  اقتصادي و كالبدي در شهرنشيني معاصر را اين مقوله تشكيل داده است ) هاشم زاده همايوني، 1379 : 713). توجه به زمين به عنوان يك منبع اصلي و تجديدناپذير درتوسعه پايدار شهري امري ضروري است؛ چرا كه زمين شهري جزو منابع اصلي توسعه پايدار شهر تلقي مي شود و دسترسي عادلانه و استفاد ه بهينه از آن يكي از مؤلفه هاي توسعه پايدار است. بنابراين ديدگاه، زمين يك ثروت همگاني است و بستري مناسب براي فعاليت هاي شهروندان و ابزاري براي تحقق خواست ها و آرزوهاي انساني است )كريمي، 1380 : 31).